VCF.PL

Przed nami spotkanie drugiej kolejki Primera Division - o 21.00 na Stadionie Śródziemnomorskiej Olimpiady Almeria podejmować będzie Valencię. Zapraszamy do uważnego przyjrzenia się klubowi byłych podopiecznych Unaia Emery'ego, którzy zapowiadają dziś twardą walkę o punkty.

Choć korzenie pierwszego klubu założonego w Almerii - Almería Foot-Ball Club – sięgają roku 1909, to jednak jutrzejsi rywale Valencii tak długą historią oficjalnie się nie szczycą – za początek klubu uznaje się rok 1989, kiedy to zarejestrowany zostaje klub Almeria CF. Aktualna nazwa – Union Deportivo Almeria – obowiązuje jednak od roku 2001, kiedy to z rozgrywek oficjalnie wycofał się Club Polideportiva Almeria, a część jego kadry i działaczy zasiliła szeregi lokalnego rywala, tworząc nowy, jedyny klub z miasta – UD Almerię.

W regionalnych rozgrywkach Almeria CF uczestniczyła przez 3 sezony, aby w 1992 roku uzyskać awans do Terceta Division. Pierwszy sezon spędzony w rozgrywkach czwartego stopnia zakończył się awansem do Segunda Division B. Awans na zaplecze hiszpańskiej ekstraklasy znowu dokonał się bardzo szybko – już w drugim sezonie. Kolejne dwa lata nie były jednak tak udane, jak wcześniejsze – Almeria w 1997 roku znowu spada do Segunda B, a pomimo sporego potencjału i stosunkowo silnej kadry, klubowi z Almerii nie udało się wrócić do Segunda. Sprawy szły coraz gorzej, a rok 1999 to kolejna degradacja i ponowna przygoda z Terceta Division. Sezon ten był jednak momentem przełomowym w krótkiej i burzliwej historii klubu – 2000 rok to awans do Segunda B. Nowi ludzie, nowa nazwa klubu, nowi kibice i nowe cele – efekt zmian z 2001 roku – przynoszą jeszcze lepsze efekty. Almeria awansuje do Segunda w 2002r., a w kolejnych latach zajmuje bezpieczne pozycje w lidze, choć rokrocznie uznawana jest za jednego z głównych kandydatów do degradacji. Po 3 latach walki raczej o ligowy byt, Almeria zajmuje wysoką lokatę w lidze, a do upragnionego awansu zabrakło już bardzo niewiele. Marzenia o najwyższym poziomie rozgrywek spełniają się ostatecznie po 5 latach ciągłej gry w Segunda i 19 maja 2007r. Almeria oficjalnie zapewnia sobie udział w Primera, dzięki punktowej przewadze, na 4 kolejki przed końcem sezonu. Historyczny awans dokonał się pod wodzą obecnego szkoleniowca Valencii – Unaia Emery’ego.

W poprzednim sezonie Almeria dała się poznać jako zespół grający przyjemny dla oka, ofensywny futbol, a pomimo braku głośniejszych nazwisk w składzie, drużyna niemal do końca walczyła o udział w europejskich pucharach. Rewelacja rozgrywek zwycięsko potrafiła m.in. dzięki konsekwentnej grze w ofensywie rozbić wicemistrza kraju – Villarreal, a oczy działaczy wielu klubów zwróciły się w kierunku człowieka odpowiedzialnego za sukcesy drużyny – Unaia Emery’ego. Z kilku ofert wybrał tę z Valencii, szybko zyskując sobie uznanie i sympatię kibiców, postrzegających swego trenera jako „nowego Beniteza”.

Kalendarium:

1989. Założona zostaje Almeria Club de Futbol
1995. W sezonie 94-95 Almería CF występuje w Segunda Division
1996. Zmiany w strukturach klubu – Guillermo Blanes del Águila zostaje prezydentem oraz największym udziałowcem świeżo powstałej spółki
2001.28 czerwca 2001 następuje zmiana nazwy na Unio Deportiva Almeria, a klub staje się jedynym reprezentantem miasta, po wycofaniu z rozgrywek Polideportiva Almeria
2002. UD Almeria uzyskuje awans do Segunda Division.
2003. Alfonso García Gabarrón kupuje udziały Guillermo Blanesa del Águili, stając się nowym prezydentem i nowym właścicielem największego pakietu akcji
2004. Otwarcie nowego stadionu - Estadio de los Juegos Mediterráneos.
2007. Historyczny awans do Primera Division – po zwycięstwie 3-1 nad SD Ponferradina, 19 maja 2007r, Almeria zapewnia sobie udział w rozgrywkach hiszpańskiej ekstraklasy.

Statystyki klubu:

Sezony w Primera: 2 (wliczając aktualny)
Sezony w Segunda: 7
Sezony w Segunda B: 6
Sezony w Terceta: 2
Najlepsze miejsce w historii: 2 (Segunda Division, sezon 2006/07)
Największe zwycięstwo: Almeria – Xerez 6:0
Największa porażka: Almeria – Ferrol 1:6

Stadion

Estadio de los Juegos Mediterráneos to główny stadion rozgrywanych w 2005r. w Almerii XV Igrzysk Morza Śródziemnego, na których organizację przeznaczono 21 mln euro. Nowoczesny obiekt zdolny jest pomieścić niecałe 15 tysięcy widzów. UD Almeria posiada od miasta zgodę na wyłączność użytkowania obiektu, na którym rozgrywa swoje spotkania a także przeprowadza treningi.



Oprócz tego stadionu, miasto udostępnia klubowi Campo Municipal Juan Rojas, gdzie swoje spotkania rozgrywa zespół rezerw – Almeria B, występująca w IX grupie Terceta Division.

Kadra:

Bramkarze: D. Alves, Esteban

Obrona:
a) prawa: Bruno, Michel
b) środek: Carlos Garcia, Acassiete, Pallerano, Chico
c) lewa: Mane, Guilherme

Pomoc: (środek) Juanito, Soriano, Iriney, Corona, Alverez, Nieto, Juanma Ortiz

Atak / skrzydła: Ortiz, Natalio, Negredo, Solari, K. Uche, Crusat, Piatti.

Transfery:

Odeszli (pozycja / dokąd): Cobeno (bramkarz / Rayo Vallecano), Lopez Rekarte (obrońca / bez klubu), Ruben Pulido (obrońca / Real Zaragoza), Domingo Gonzalez (obrońca / Numancia), Felipo Melo (pomocnik / Fiorentina), Jose Luis Cabrera (pomocnik / Deportivo Alaves), Julio Dos Santos (pomocnik / Atletico Paranaense), Matias Vidangossy (napastnik / Everton (Chile)).

Przybyli (skąd): Esteban (Celta), Michel (Flamengo (Brazylia)), Pallerano (Vélez Sarsfield (Argentyna)), Chico (Cadiz), Julio Alvarez (Numancia), Nieto (Real Madryt Castilla), Solari (Pumas (Meksyk)), Piatti (Estudiantes (Argentyna)).

W lecie w Almerii nastąpiły spore zmiany kadrowe, ale brak takich piłkarzy jak Felipe Melo czy Ruben Pulido nie powinien być jakoś szczególnie odczuwalny; każdy sprzedany zawodnik doczekał się godnego następcy. W formacjach ofensywnych spore nadzieje wiązane są z zawodnikami młodymi i bardzo utalentowanymi – Pablo Piattim czy Nieto, mającym już za sobą debiut w pierwszej drużynie Realu Madryt. Zdobywanie bramek gwarantować może też sprowadzony w lecie Esteban Solari, który w rodzimej lidze argentyńskiej zachwycał skutecznością.

Gwiazdy:

Negredo: bramkostrzelny snajper Almerii swoją klasę udowodnił już w minionym sezonie, zdobywając 14 bramek dla swojego zespołu. Wysoki, dobrze grający głową i nienaganny technicznie łączony był w lecie z kilkoma klubami, ale ostatecznie pozostał w Almerii, po tym jak Real Madryt nie skorzystał z opcji pierwokupu zawodnika. Bez wątpienia najgroźniejszy zawodnik przednich formacji Almerii może sprawić nieco kłopotu obronie Valencii.

Diego Alves: 23-letni Brazylijski bramkarz jest prawdziwą ostoją tylnych formacji Almerii. Dobry znajomy Renana z olimpijskiej kadry, powinien mieć dziś więcej możliwości do wykazania swego kunsztu aniżeli portero Valencii, ale pokonanie go nie powinno być sprawą łatwą. Potrafi wychodzić obronną ręką z niemałych opresji, a m.in. dzięki jego dobrej postawie i zwycięskiej rywalizacji z Cobeno, poprzedni sezon Almeria mogła zaliczyć do bardzo udanych.

Pablo Piatti: filigranowy mediapunto Estudiantes został entuzjastycznie przyjęty przez sympatyków Almerii, którzy widzą w nim wielki talent i wiążą z nim spore nadzieje. Na swoim koncie ma już tryumf z młodzieżową reprezentacją Argentyny U-20, wywalczony na kanadyjskich boiskach w 2007 roku. 19-latek porównywany jest już z takimi piłkarzami jak Leo Messi i Sergio Aguero, a jego transfer – wart 7 mln euro – to najdroższy wydatek w historii klubu.

Taktyka:



Dostępu do bramki strzeżonej przez rewelacyjnego Diego Alvesa strzec będzie prawdopodobnie czwórka defensorów: Bruno, Mane, Pallerano i Chico. Bruno i Mane prócz zadań stricte defensywnych zwykli zapuszczać się skrzydłami w głąb boiska i włączać w grę ofensywną. Spokój i pewność gwarantować powinna dwójka stoperów – Pallerano i Chica, i choć obydwaj w obecnym sezonie dołączyli do Almerii, szybko zyskali sobie zaufanie nowego szkoleniowca klubu.

W środku pomocy sporą rolę odgrywa dwójka defensywnie usposobionych graczy – Juanito i Julio Alvarez, z których każdy potrafi też wziąć na siebie ciężar kreowania gry zespołu. Dwójka ta ma silną konkurencję w osobach Soriano i Irineya, piłkarzy równie doświadczonych, obdarzonych ponadto silnym i precyzyjnym strzałem. Akcje oskrzydlające i wsparcie dla ataku zapewnią Piatti i Corona. Pierwszy to wedle zapewnień fachowców talent pokroju Messiego i Aguero, drugi posiada już spore ligowe doświadczenie. W odwodzie pozostają tacy zawodnicy jak Kalu Uche czy Albert Crusat, dynamiczni skrzydłowi, którzy być może pojawią się w drugiej połowie spotkania, pragnąc wnieść ożywienie do gry Almerii.

Parę napastników tworzyć dziś mają Negredo i Ortiz, których sporym atutem może być szybkość i umiejętność wykorzystywania bramkowych okazji.

Trener: Gonzalo Arconada.

47-letni Arconada zamienił w lecie Numancię na Almerię, stając się następcą Unaia Emery’ego. W swojej karierze trenował już m.in. Real Union czy Real Sociedad, ale przygody z baskijskim klubem dobrze wspominać nie może – został po dwóch miesiącach zwolniony z klubu wobec słabych wyników prowadzonej przez siebie drużyny. O wiele lepiej poszło mu z Numancią, którą zdołał wprowadzić do Primera Division, ale nie wahał się przyjąć ofertę złożoną przez działaczy Almerii. W pierwszym meczu obecnego sezonu odniósł dosyć zaskakujących rozmiarów zwycięstwo, wygrywając na San Mames z Athletic Bilbao aż 3-1.