VCF.PL

Amedeo Carboni i Quique Sanchez Flores – dwie osoby, które pełnią ważne stanowiska w klubie. Jednak niekiedy wypływają informacje do prasy o małych konfliktach, które się rodzą czasem między dwoma panami. Wiadomo tylko, że chodzi o strategię jaką obaj panowie obrali, a sprzeczne zdania powodują kłótnie. Który z nich ma rację? Czas na mecz:

0 min: Flores – drugi sezon na stanowisku szkoleniowca drużyny z Estadio Mestalla. Człowiek ambitny, który posiada umiejętności i talent, by zostać bardzo dobrym trenerem.
Carboni – dyrektor sportowy. Długoletni piłkarz, świetny lewy obrońca Ches. Zaangażowany w sprawy klubowe, też bardzo ambitny.

12 min: Flores – widać, że człowiek ma plan, który powoli wprowadza w życie. Kieruje drużynę na tory, które wg niego są najlepsze dla drużyny. Widać przy tym pasję i sumienność.
Carboni – człowiek, który ma własny plan związany z polityką kadrową Valencii. Kieruje swoje poczynania wg nakreślonej przez siebie idei. Pasja, zawziętość – to główne cechy.
(remis 0-0)

25 min: Flores – wie jakich piłkarzy mu potrzeba. Doskonale zna wady i zalety prowadzonej przez siebie drużyny. Mówi otwarcie jakich zawodników oczekuję od władz.
Carboni – wg siebie wie jakich piłkarzy potrzeba Nietoperzom. Szuka właściwych jego zdaniem zawodników i angażuje ich.
( remis 0-0)

36 min: Flores – mimo braku piłkarzy, których chciał (Zapater, Ruano, Gabi) zespół wygrywa i jak na razie jest na 3 pozycji w La Liga, gra nadal w Lidze Mistrzów. Chce pomimo braków zdobyć jakiś tytuł dla klubu.
Carboni – sprowadził Morientesa, który był skreślony przez władze Liverpoolu. El Moro stał się jednym wspaniałym dopełnieniem Villi. Jednak też nie trafił: Tavano, na razie Joaquin.
(1 – 0 Flores)

Przerwa: Flores – genialnie motywuje piłkarzy do działania. W większości spotkań jakby nie grali piłkarze, to druga połowa jest znacznie lepsza w wykonaniu Ches.
Carboni – Nie zdołał podpisać kontraktu z Ayalą, choć po unormowaniu stosunków Argentyńczyka z klubem większość chciała, by pozostał.
(2 – 0 Flores)

60 min: Flores – niektórzy narzekają, że za późno zmienia zawodników. Przemęczenie jest zatem dla piłkarzy z podstawowej jedenastki większe. Na początku swojej działalności, zbyt mało rotacji było w drużynie. Za dużą rolę przywiązywał do nazwisk.
Carboni – kłótnie z niektórymi piłkarzami (np. Ayala, Albelda). Chce wszystkim pokazać, że jest odpowiednim człowiekiem, by pełnić funkcje dyrektora sportowego. Nierealne marzenia takie jak Chivu, C. Ronaldo czy ostatnio Buffon.
(3 – 1 Flores, Carboni)

71 min: Flores – żyje razem z drużyną, przeżywa z nią zdobycie jak i utratę bramki. Pomaga, krzyczy, podpowiada swoim zawodnikom. Gra można powiedzieć razem z nimi.
Carboni – Przywiązany do klub. Chce mu pomóc, jednak ma do tego inna koncepcję niż trener.
(3 – 1)

88 min: Flores – zdarzają się wpadki (Getafe), zdarzają się serie porażek. Niekiedy złe dobrani współpracownicy bądź treningi powodujące kontuzje. Aczkolwiek potrafi z tego co ma utworzyć zespół, który może być groźny dla każdego.
Carboni – człowiek, który chce osiągnąć wiele, może nawet zbyt wiele. Stawia na swoim, mimo protestów trenera.
(4 – 1 Flores)

Podsumowanie:
Flores – nieprzewidywalny trener, który przeszedł i przechodzi metamorfozę. Z trenera, który przywiązywał wagę do nazwisk stworzył się człowiek, który ocenia i wystawia optymalny skład na mecz. Uczy się na błędach i mimo niekorzystnych warunków próbuje stworzyć zespół na miarę mistrzów.
Carboni – człowiek, który przeszedł metamorfozę. Z bardzo lubianego zawodnika stał się ambitnym dyrektorem sportowym, który pomimo, że to nie on trenuje zespół to sprowadza zawodników pod siebie i pod swoją koncepcję.
(4 – 1 Carboni przegrywa)

Puchar: Tym razem puchar dla osoby pokonanej się należy. Puchar odejścia. Carboni dla dobra klubu powinien odejść, powinien zwolnić miejsce, bo na zbyt dużą ambicję (może nawet chorą) w piłce nożnej nie ma miejsca, bo to tylko prowadzi do zguby.

(jest to tylko i wyłącznie subiektywne myślenie autora)