Strona główna

Recreativo - prezentacja rywala

Ulesław | 26.10.2008; 08:20
Dzisiejszy rywal Valencii – Recreativo Huelva – szczyci się najdłuższą historią spośród wszystkich hiszpańskich klubów. To właśnie w jednym z andaluzyjskich miast – Huelvie – 23 grudnia 1889 roku założony zostaje Real Club Recreativo De Huelva. Początki uprawiania piłki nożnej w Huelvie sięgają roku 1870, a prekursorami nowego sportu byli angielscy pracownicy miejscowych kopalni, którzy chwile wolne od kopania miedzi, chętnie spędzali na kopaniu piłki.

Górnicy z kopalni Rio-Tinto tworzący w Huelvie niewielką brytyjską wspólnotę, swoje pierwsze mecze rozgrywali z załogami angielskich statków przypływających do portowego miasta. Wśród założycieli klubu znalazło się już kilku Hiszpanów, zafascynowanych nowym, „dziwnym sportem”, ale najważniejszymi postaciami bez wątpienia byli obywatele Anglii - Charles Adams oraz doktor Alexander Mackay.

W 1903 roku najstarszy hiszpański klub modyfikuje nieco swoją nazwę, usuwając z niej przymiotnik „Królewski” (Real), i właśnie jako Club Recreativo de Huelva debiutuje w pierwszych Mistrzostwach Hiszpanii rozgrywanych w roku 1906 i 1907. W 1909 roku Recreativo na powrót staje się królewskie – tym razem przyjmując ów honorowy tytuł z rąk samego króla Alfonso XIII, wielkiego pasjonata futbolu, który przyjął też tytuł honorowego prezydenta klubu. W tym samym roku Recreativo wstępuje do FIFA, płacąc obowiązkową składkę w wysokości 25 peset rocznie. Mniej więcej w tym samym czasie toczą się rozmowy pomiędzy hiszpańskimi klubami na temat założenia ogólnokrajowej federacji piłkarskiej, a na spotkanie negocjatorów zaproszeni zostali przedstawiciele Recreativo.

Zanim krajowa liga ruszyła z regularnymi rozgrywkami, Recreativo bezapelacyjnie panowało na lokalnym podwórku, rokrocznie zwyciężając w rozgrywkach Andaluzji w latach 1903-1914. W 1918 roku Recreativo wznawia udział w rozgrywkach o tytuł Mistrza Hiszpanii (Campeonato de España), na gruncie których wyrośnie później cała krajowa struktura rozgrywek ligowych.

Rozgrywki Primera Division startują w sezonie 1928/29, ale Recreativo nie zdołało przejść wcześniejszych eliminacji i jeszcze przez kolejne 10 lat występowało jedynie w lokalnych zmaganiach. W sezonie 1939/40 uzyskuje wreszcie awans do VI grupy Segunda Division, rozgrywek ogólnokrajowego szczebla. W tym samym sezonie zespół czekał jednak spadek, a powrót do Segunda Division nastąpił dopiero w sezonie 1956/57.

W 1978 roku pod wodzą Eusebio Ríos i za prezydentury José Martíneza Olivy, Recreativo uzyskuje historyczny awans do Primera Division. W następnym sezonie wraca jednak do Segunda Division, a w roku 1990 do Segunda Division B, rozpoczynając najbardziej dramatyczny okres w historii klubu. Niepewna sytuacja ekonomiczna groziła bankructwem i rozwiązaniem klubu, ale „krew, pot i łzy” – jak patetycznie donosi oficjalna strona klubu – pomogły zażegnać wszelkie kryzysy, a Recreativo stało się modelowym wzorcem idealnej struktury zarządu dla całej ligi. Głębokie przeobrażenia wewnętrzne przyniosły oczekiwany sportowy skutek, bowiem w roku 1998 Recreativo po raz kolejny wraca do Segunda Division.

Awans zbiegł się z kolejnymi przeobrażeniami w strukturach klubu – zdobywszy się na wielki wysiłek ekonomiczny, gromadząc niemal 2 mln 700 tys. peset - największy kapitał zakładowy w historii futbolu – Recreativo stało się Sportową Spółką Akcyjną (SAD). Udziałowcami klubu zostali głównie mieszkańcy Huelvy, którzy w celu gromadzenia kapitału zakładowego zorganizowali miejskie przedsiębiorstwo Huelva Sport, niemal w całości wykupujące akcje Recreativo. W 2000 roku zarząd klubu w całości podaje się do dymisji, a nowe władze po raz pierwszy wyłoniono spośród klubowych udziałowców.

Rok później Recreativo wybudowało swój trzeci stadion w ponad stuletniej już historii – Estadio Nuevo Colombino, zdolne pomieścić 20.000 widzów. W inauguracyjnym spotkaniu rozegranym 8 listopada 2001r. gospodarze pokonali drużynę Newcastle 3-0, a zaledwie sześć dni później na Nuevo Colombino swoje spotkanie rozegrała reprezentacja Hiszpanii, podejmując narodową kadrę Meksyku. I ten mecz zakończył się tryumfem gospodarzy (1-0).

W 2002 roku Recreativo wraca do Primera Division, a kolejny sezon przyniósł znakomite występy w Pucharze Króla i słabe w lidze – Recreativo dotarło aż do finału Copa del Rey, gdzie ostatecznie uległo Mallorce 3-0, a w lidze zajęło 18 pozycję, co oznaczało spadek do Segunda. Przez następne dwa lata Recreativo zawsze znajdowało się w czołówce ligi, ale na awans musiało poczekać do 2006 roku. Wówczas to drużyna dowodzona przez nowego trenera – Marcelino Garcię Torala – zwyciężyła w rozgrywkach, uzyskując trzeci w historii awans do Primera Division.

W sezonie 2006/07 Recreativo spisywało się nadspodziewanie dobrze, a zawodnicy tacy jak I. Uche czy Viqueira robili prawdziwą furorę na hiszpańskich boiskach. Doskonale spisywali się także sprowadzeni przed sezonem Florent Sinama Pongolle oraz Santi Cazorla, wschodząca gwiazda Villarreal. Cazorla rozegrał na tyle udany sezon, że po roku wrócił do Villarreal, które skorzystało z możliwości odkupienia piłkarza, uznanego przez magazyn „Don Balon” za najlepszego zawodnika ligi w 2007 roku.

Latem 2007 roku Marcelino Garcia Toral przeszedł do Racingu Santander, a pozostawione przez niego Recreativo musiało stoczyć ciężki sezon o utrzymanie w lidze, kończąc ubiegłoroczne zmagania na 16 pozycji.

Statystyki klubowe:

Sezonów w Primera: 5 (wliczając aktualny)
Sezonów w Segunda: 31
Sezonów w Segunda B: 8
Sezonów w Terceta: 25
Najwyższa pozycja w Primera: 8 miejsce (sezon 2006-07)
Pozycja w tabeli wszechczasów: 40

Stadion: Estadio Nuevo Colombino


Stadion inaugurowano w roku 2001, zastąpił Stadion Miejski Estadio Colombino. Stoi w miejscu, gdzie przed ponad stu laty rodził się hiszpański futbol – w dzielnicy Barriada de Pescadería. Koszta budowy wyniosły 14 mln euro, a głównym architektem projektu był Joaquín Aramburu. Aktualnie stadion poddawany jest przebudowie, która zwiększyć ma jego powierzchnię z około 21.000 to 26.000, oraz zapewnić zadaszenie 70% powierzchni trybun.

Transfery:

Przybyli: Sebastian Nayar (Boca Juniors II) | Adres Lamas (Defensor Sporting) | Roberto Jimanez (Atletico B) | Cesar Arzo (Villarreal) | Sisi (Valencia) | Adrian Colunga (Las Palmas) | Javi Fuego (Levante) | Kanga Akale (Lens – wyp.) | Asier Riesgo (Real Sociedad) | Nasief Morris (Panathinaikos Athen)

Odeszli: Edu Moya (Celta Vigo) | Dimitru Rosu (Cadiz) | Dani Bautista (Hercules) | Jose Antonio Luque (Ecija) | Mariano Berbosa (Estudiantes) | Carlos Martins (Benfica Lizbona) | Florent Sinama-Pongolle (Atletico)

Kadra:



(Statystyki oraz opisy zawodników pochodzą z oficjalnej strony klubu)

Bramkarze:
#1 Roberto Jiménez (22 l.) (bez występów)
Sezonów w klubie: 1. Poprzedni klub: Atlético Madryt
Młody, utalentowany bramkarz, reprezentant kadry U-21.

#13 Asier Riesgo Unamuno (25 l.) (630 minut | 7 meczów | 12 straconych bramek | 1 żółta kartka)
Klubów w sezonie: 1. Poprzedni klub: Real Sociedad.

Obrońcy:
#2 Nasief Morris (27 l.) (630 minut | 7 meczów | 1 żółta kartka)
Sezonów w klubie: 1. Poprzedni klub: Panathinaikos.


#3 Andrés Lamas (24 l.) (6 minut | 1 mecz)
Sezonów w klubie: 1. Poprzedni klub: Sporting Defensor

#4 César Arzo (22 l.) (630 minut | 7 meczów | 2 żółte kartki)
Sezonów w klubie: 1. Poprzedni klub: Real Murcia
Bardzo wartościowy piłkarz, który może występować w środku defensywy lub centrum boiska, spełniając defensywne zadania.

#5 Iago Bouzón (25 l.) (360 minut | 4 mecze | 1 żółta kartka)
Sezonów w klubie: 4. Poprzedni klub: Celta Vigo.
Bardzo szybki środkowy obrońca, nieoceniony w pojedynkach główkowych.

#6 José Manuel Casado (22 l.) (bez występów)
Sezonów w klubie: 1. Poprzedni klub: Sevilla Atletico

#16 Quique Alvarez (33 l.) (bez występów)
Sezonów w klubie: 2. Poprzedni klub: Villarreal
Solidny środkowy obrońca. Do jego zalet należy dobra gra taktyczna, potrafi dobrze pilnować własnej strefy.

#20 Poli Fernandez (31 l.) (630 minut | 7 meczów | 3 żółte kartki)
Sezonów w klubie: 3. Poprzedni klub: Alaves
Lewy defensor, zwykle solidny i pracowity w defensywie.

#22 Roberto Luis „Beto” (32 l.) (bez występów)
Sezonów w klubie: 3. Poprzedni klub: Girondis de Bourdeos
Doświadczony były reprezentant Portugalii. Środkowy defensor, którego cechuje dobre ustawianie się.

#28 Pablo Oliveira (21 l.) (263 minuty | 3 mecze | 1 czerwona kartka (2 żółte)
Sezonów w klubie: 3. Poprzedni klub: Recreativo B
Silny i kompetentny, choć bardzo młody obrońca. Występuje w środku bądź na prawej stronie obrony.

Pomocnicy:

#10 Jesús Vázquez (28 l.) (529 minut | 6 meczów | 2 żółte kartki | 1 czerwona kartka (2 żółte) )
Sezonów w klubie: 3. Poprzedni klub: Tenerife.
Pomocnik grający bardzo ofiarnie i z pełnym zaangażowaniem, zawsze do ostatniego gwizdka. Potrafi dyrygować grą całej drużyny.

#14 Sisinio Gonzalez „Sisi” (22 l.) (356 minut | 6 meczów | 1 czerwona kartka (2 żółte) )
Sezonów w klubie: 1. Poprzedni klub: Real Valladolid.
Dynamiczny, filigranowy skrzydłowy, wprowadzający spore ożywienie do gry zespołu. Częściej traktowany jako zmiennik, niż zawodnik pierwszego składu.

#15 Jose Zahinos (31 l.) (bez występów)
Sezonów w klubie: 2. Poprzedni klub: Atletico Madryt.
Silny i pracowity środkowy pomocnik, spełniający zadania defensywne. Może występować w roli środkowego obrońcy.

#17 Rafael Barber (28 l.) (33 minuty | 2 mecze)
Sezonów w klubie: 4. Poprzedni klub: UB. Conquense.
Środkowy pomocnik angażujący się w akcje ofensywne. Może grać za napastnikami, na pozycji mediapunto.

#19 Sebastian Ricardo Nayar (20 l.) (bez występów)
Sezonów w klubie: 1. Poprzedni klub; Boca Juniors.
Dobrze zbudowany, środkowy pomocnik, nienaganny technicznie. Spora nadzieja argentyńskiej piłki.

#21 Aitor Fernandez (32 l.) (398 minut | 6 meczów)
Sezonów w klubie: 5. Poprzedni klub: Eibar.
Dynamiczny lewoskrzydłowy, obdarzony dobrą techniką. Potrafi kreować grę jak i wykańczać bramkowe sytuacje.

#24 Javi Fuego (24 l.) (548 minut | 7 meczów | 1 żółta kartka)
Sezonów w klubie: 1. Poprzedni klub: Levante.
#7 Kanga Akale (27 l.) (87 minut | 4 mecze)
Sezonów w klubie: 1. Poprzedni klub: Lens.

Napastnicy:

#11 Adrian Colunga (24 l.) (464 minuty | 1 bramka | 7 meczów)
Sezonów w klubie: 1. Poprzedni klub: Las Palmas.
Utalentowany i niebezpieczny młody napastnik. Wychodzi do prostopadłych podań, a jego zaletą jest szybkość.

#12 Joselito (23 l.) (21 minut | 2 mecze)
Sezonów w klubie: 4. Wychowanek.

#18 Marco Ruben (22 l.) (469 minut | 1 bramka | 7 meczów | 1 żółta kartka)\
Sezonów w klubie: 2. Poprzedni klub: River Plate.
Młody talent argentyńskiej piłki. Szybki i sprawny technicznie.

#23 Javi Guerrero (32 l.) (363 minuty | 1 bramka | 5 meczów)
Sezonów w klubie: 3. Poprzedni klub: Celta Vigo.
Niebezpieczny, doświadczony napastnik obdarzony znakomitą techniką i strzeleckim instynktem.

#8 Camunas (28 l.) (482 minuty | 7 meczów | 1 żółta kartka)
Sezonów w klubie: 2. Poprzedni klub: Xerez.
Piłkarz bardzo wszechstronny, może występować w ataku, na skrzydłach oraz w roli mediapunto. Szybki i obdarzony niezłą techniką.

Ersen Martin (29 l.) (42 minuty | 2 mecze)
Sezonów w klubie: 2. Poprzedni klub: Trabzonspor.
Zawodnik bardzo wysoki i równie niebezpieczny przy górnych piłkach. Pomimo niemal 2 metrów wzrostu, piłkarz szybki i skoordynowany fizycznie.

Trener: Lucas Alcaraz.

Młody, 42-letni utalentowany i znakomicie wyszkolony taktycznie szkoleniowiec, profesor Taktyki i Strategii w Narodowej Szkole Trenerów. Pochodzi z utalentowanej sportowo rodziny – jego dziadek to były piłkarz m.in. Realu Madryt, wuj – Realu Saragossa. Urodzony trener, już w wieku 12 lat założył swój własny zespół, po to, aby móc nim kierować.

Profesjonalną trenerską przygodę Alcaraz rozpoczyna w Grenadzie, gdzie równocześnie występuje jako zawodnik. Trenował później Almerię, Dos Hermanes, a od 2000 roku Recreativo, uzyskując z zespołem awans do Primera Division. W 2003 roku przechodzi do Racingu, a w 2005 do Xerez. Rok później trenuje już Murcię, z którą uzyskuje awans do Primera, ale w kolejnym sezonie po 8 spotkaniach bez zwycięstwa zostaje zwolniony, co i tak nie uratowało klubu przed degradacją. W lecie bieżącego roku po raz kolejny został trenerem Recreativo Huelva.

Taktyka:



Zmodyfikowane przed sezonem Recreativo w rozgrywkach ligowych najwyraźniej sobie nie radzi. Luki po odejściu Florenta Siname-Pongolle’a nie był w stanie zakryć żaden ze sprowadzonych do klubu zawodników, i to właśnie linia ataku wygląda najmniej przekonująco w drużynie Lucasa Alcaraza. Zawodnicy drugiej linii mogą wprawdzie liczyć na szybkość kolegów z ataku, ale brak tam typowego goleadora.

W linii pomocy zagrożenie stwarzać mogą skrzydłowi – tacy jak Camunas, Aitor czy Sisi, ale największy ciężar powinien dziś spoczywać na barkach doświadczonego Javiego Guerrero, który wystąpić ma pomiędzy linią pomocy a wysuniętym Marco Rubenem. Kibice gospodarzy powinni liczyć na świetną technikę Javiego oraz jego umiejętność oddania groźnego strzału czy posłania precyzyjnego podania.

W linii defensywnej przeważają zawodnicy silnie zbudowani i groźni w pojedynkach główkowych, ale całej defensywie zdarza się popełniać sporo błędów. Bramkarz Riesgo to również raczej zawodnik nie tej klasy co pożegnany przed sezonem Berbosa, a piłkę z siatki wyciągać przyszło mu w tym sezonie już 12 razy.

Kategoria: Ogólne | Źródło: różne